ROK SZKOLNY 2019/2020
Gimnastyka korekcyjna – nauczyciel Wiesława Grabarczyk
Gimnastyka korekcyjna jest głównie kierowana do dzieci z wadami postawy nie wymagającymi jeszcze postępowania rehabilitacyjnego. Są to dzieci, u których wady są wynikiem słabego umięśnienia, dystonii mięśniowej oraz nieprawidłowego nawyku w utrzymywaniu postawy ciała.
Korekcja wad postawy jest procesem długotrwałym i może trwać kilka lat, musi też być przemyślana i konsekwentnie stosowana aby dała oczekiwane rezultaty. Wady nie zauważone i nie korygowane nasilają się w miarę dojrzewania i dorastania dziecka. Nie korygowane w porę mogą nawet doprowadzić do trwałych zniekształceń i w konsekwencji do kalectwa.
CELE GIMNASTYKI KOREKCYJNO – KOMPENSACYJNEJ
CEL GŁÓWNY:
- Skorygowanie istniejących zaburzeń statyki ciała i doprowadzenie jej, o ile jest to możliwe do stanu prawidłowego.
- Niedopuszczenie do powstania wad postawy, gdy zaistnieją warunki sprzyjające ich powstaniu
CELE SZCZEGÓŁOWE:
- Wdrażanie do samo egzekwowania nawyku prawidłowej postawy we wszystkich sytuacjach i czynnościach dnia codziennego.
- Opanowanie przez dziecko i jego środowisko opiekuńcze wiedzy i umiejętności dotyczących spraw jego zdrowia.
- Gry ruchowe.
POZYCJE WYJŚCIOWE DO ĆWICZEŃ:
Podstawowe pozycje wyjściowe do ćwiczeń przedstawiono uwzględniając ich korzystny lub szkodliwy wpływ na korygowanie wad.
1.LEŻENIE TYŁEM.
Pozycja wyjściowa do ćwiczeń mięśni brzucha, oddechowych i obręczy barkowej. W pozycji tej uzyskuje się największą bierną korekcję postawy oraz największe odciążenie od działania sił grawitacji. Tułów w leżeniu tyłem powinien być ułożony prosto w stosunku do płaszczyzny pośrodkowej, głowa nie zadarta i nie pochylona ku przodowi, kark cofnięty ku tyłowi, łopatki ściągnięte, barki przylegają do podłoża, ramiona w rotacji zewnętrznej, brzuch wciągnięty, pośladki ściśnięte, nogi złączone i wyprostowane, stopy obciągnięte.
2.LEŻENIE PRZODEM.
Jest pozycją wyjściową do ćwiczeń mięśni grzbietu, pośladkowych i obręczy barkowej. Pozycja ta podobnie, jak i leżenie tyłem zapewnia znaczną korekcję nadmiernych krzywizn kręgosłupa. Położenie tułowia i nóg podobnie jak w poprzednio opisanej pozycji, ramiona w bok przodem zgięte, głowa spoczywa
na rękach.
3.SIAD PROSTY.
Pozycje siedzące są dogodnymi pozycjami wyjściowymi szczególnie dla ćwiczeń obręczy barkowej i ćwiczeń oddechowych, a także mięśni grzbietu i brzucha. Wszystkie pozycje siedzące zmniejszają lordozę lędźwiową.
4.SIAD SKRZYŻNY.
Jest pozycją korzystna i często stosowana w gimnastyce korekcyjnej, jednakże nie pozwala ona na dłuższe utrzymywanie tułowia w wyproście. Siad skrzyżny jest szczególnie polecany w przypadkach koślawości kolan i stóp.
5.SIAD SKULONY.
Jest pozycją niekorzystną, pogłębiającą wadliwe ustawienie górnej części tułowia, a więc pochylenie głowy, wysunięcie barków do przodu i pogłębienie kifozy piersiowej.
6.SIAD UGIĘTY.
Może być stosowany w tym czasie kiedy dzieci nie ćwiczą, z tym zastrzeżeniem, że oparcie dłoni o podłogę powinno być z tyłu tułowia, a ramiona znajdować się w rotacji zewnętrznej.
7.SIAD NA ŁAWECZCE.
Jest pozycją szczególnie dogodna do ćwiczeń stóp bez obciążenia oraz do ćwiczeń mięśni brzucha. W celu korekcji ustawienia barków i kifozy piersiowej dłonie trzymają tylną krawędź ławeczki, a ramiona są w rotacji zewnętrznej.
8.SIAD ROZKROCZNY.
/ na ławeczce/ To najbardziej polecana pozycja wyjściowa do stosowania w gimnastyce korekcyjnej, ponieważ zapewnia prawidłowe ustawienie miednicy i duże uniezależnienie tego ustawienia od ruchów ramion. Ponadto w siadzie rozkrocznym stosunkowo najłatwiej jest utrzymać przez dłuższy okres czasu poprawne ustawienie tułowia i głowy.
9.SIAD KLĘCZNY.
Jest równie dobra pozycja wyjściową, a korekcja postawy w tej pozycji jest utrzymywana także stosunkowo długo i łatwo. W siadzie klęcznym stopy oparte grzbietem o podłoże powinny być skierowane palcami do wewnątrz, w przeciwnym razie podłużne sklepienia stóp będą ulegały biernemu odkształcaniu pod wpływem ciężaru ciała spoczywającego na piętach.
10.KLĘK PROSTY.
W tej pozycji istnieje tendencja do pogłębiania się lordozy lędźwiowej na skutek pociągania miednicy w dół przez mięsień prosty uda.
11.KLĘK JEDNONÓŻ.
Zgięcie jednej nogi w stawie biodrowym i związane z tym oddalenie dalszych przyczepów mięśni pośladkowych po tej samej stronie powoduje bardziej poprawne niż w klęku obunóż ustawienie miednicy. Pozycja ta jest stosowana do ćwiczeń skośnych mięśni brzucha.
12.KLĘK PODPARTY.
Jest pozycją szczególnie korzystną do ćwiczeń rozluźniających kręgosłup ponieważ jest on w tej pozycji odciążony, a brak tarcia o podłoże zapewnia swobodę ruchów. Klęk podparty jest szczególnie polecany w przypadku pleców okrągłych ponieważ jednocześnie koryguje kifotyczne ustawienie piersiowej części kręgosłupa i pogłębia lordozę lędźwiową poprzez bierne opadanie kręgosłupa w dół.
13.ZWIS.
Stosowany jest w gimnastyce korekcyjnej w celu korygowania nadmiernych krzywizn kręgosłupa, które pod wpływem ciężaru ciała ulegają biernemu wygładzeniu.
14.POSTAWA STOJĄCA.
Jest pierwotną i najważniejsza pozycją wyjściową w gimnastyce, jednakże w odniesieniu do ćwiczeń korekcyjnych omawiana jest na końcu ponieważ stwarza najwięcej trudności w utrzymaniu poszczególnych odcinków ciała w skorygowanym ustawieniu podczas wykonywania ćwiczeń. Jest ona jednak bardzo ważną pozycją wyjściową ponieważ właśnie w postawie stojącej ocenia się jej poprawność, a nawykowe utrzymywanie prawidłowej postawy w różnych sytuacjach życia codziennego jest jednym z zadań ćwiczeń korekcyjnych. W pozycji stojącej można wykonywać cały szereg najróżniejszych ćwiczeń mięśni obręczy barkowej, brzucha, grzbietu i pośladków oraz ćwiczeń oddechowych.
kontakt e-mail:
wieslawa.grabarczyk@przedszkole8.onmicrosoft.com